J.Twardowski Spieszmy się

Piękne i mądre słowa. Ksiądz Twardowski potrafił łączyć zderzające się ze sobą - miłość i śmierć- w niezwykle kojący dla mnie sposób. Jest taki wiersz, może trochę mniej znany, zatytułowany " Z pliszką siwą". Trafiłam na niego na blogu mojej mamy już po jej odejściu,Stał się więc dla mnie jakby przekazem od niej z tamtej strony życia ;)

Śmierć miłości potrzebna
jak sól ją utrwala
ukochani umarli są z nami już blisko
w śnie na palcach podchodzą
czytamy ich listy

dopiero po rozstaniu pamięta się wszystko

jak pachniał orzech suszona lawenda
jak wujek kochał ciotkę w pamiętniku
bawił dowcip o kuchni z widokiem na cmentarz
spotkanie we dwoje nad wodą zieloną

w milczeniu to jest wtedy gdy wstydzi się słowo

z pliszką siwą co podgląda na wysokich nóżkach
nad Narwią zwą ja starą panną młodą

Boga się nie udowadnia
Boga się poznaje
po tym że serce pęka i świat nie ustaje

życie miłość umniejsza znieważa odbiera
śmierć ocala na zawsze i teraz